Hann Mera Jón

Í dag hitti ég að máli mann sem býr hér á Seyðisfirði.  Yfir kaffibolla rifjaði hann upp örfáar sögur af bæjarlífinu á Seyðisfirði á stríðsárunum og einnig sögur af sérstæðu fólki eins og Frú Láru og honum Mera Jóni.

Mera Jón var svo nefndur vegna þess að hann var mikill hestamaður, skilst mér. Eitt sinn var Jón við vinnu sína og var verkefni hans að festa á götunúmer á hús í bænum.  Þar sem Mera Jón er upp í stiga að festa eitt númerið á hús, kemur að maður og sér hann upp í stiganum. "Hvað ertu að gera nú Mera Jón?" 

Sögur sem eldri menn kunna enn frá að segja hér í bænum eru gulls í gildi og verður að varðveita.

Ég kalla eftir því að við gerum eitthvað í því sem fyrst.

Meira um málið síðar.

 

Athugasemdir

[Kristín Magdalena Ágústsdóttir, 4.3.2009 kl. 10:14]

Þetta er rétt hjá þér Jón, það á að passa upp á sögur úr "sveitinni" (þínu tilfelli þorpinu).  Annars er ég fædd á Seyðisfirði og skírð í bláukirkjunni.

Eitthvað á ég af ættingjum þarna fyrir austan. 

Mér er sagt að dýralæknirinn hafi tekið á móti þegar ég ákvað að koma í heiminn, en hann var líka tannlæknir og eitthvað meira læknir (hehehe).  Svo menn sem kunnu eitthvað fyrir sér hafa verið notaðir til hinna ýmsu verka.

Hver er svo sem munurinn að taka á móti kálfi eða mannsbarni

 Svo margar eru nú sögurnar sem maður hefur heyrt, en það allra skrítnasta sem ég hef heyrt er að þegar foreldrar mínir bjuggu á Seyðisfirði, þá hafi verið þar maður sem klikkaðist heldur illa og hefði reynt að skrúfa sig í sundur. Þetta var skrítnasta saga sem ég heyrði sem krakki.

[Jón Halldór Guðmundsson, 4.3.2009 kl. 11:13]

Þessa sögu um skrítna kallinn verður þú að skrá niður.  Merkur þáttur af menningararfleifðinni.

[Kristín Magdalena Ágústsdóttir, 5.3.2009 kl. 08:26]

Ég er búin að koma henni til þín

Ég veit ekkert meira en það sem ég skrifaði hér, um þennan skrítna mann. 

[Jón Halldór Guðmundsson, 5.3.2009 kl. 14:44]

 Já-á, auðvitað ertu núna búin að skrá þessa sögu!  Kannski er svona sögusagna blogg besta formið á varðveislu svona sagna?