Gáttaþefur.

Ellefti var Gáttaþefur

- aldrei fékk sá kvef.

og hafði þó svo hlálegt

og heljarstórt nef.

 

Hann ilm af laufabrauði

upp á heiðar fann

og léttur eins og reykur,

á lyktina rann.

 

Af lyktinni og gufu

hann hnerrakastið fékk

og húfreyjan í pilsið

úr nefi sveinka kekk.

 

Fyrri tvær vísurnar eru eftir Jóhannes úr Kötlum, en sú síðasta viðbót mín, en í anda Jóhannesar.