Lífsreynslusaga.

Í svona góðu og svona fallegu veðri er skrítið að hitta fólk á förnum vegi, sem er að velta sér upp úr ýmsu leiðinlegu eða neikvæðu.

Ég reyni ævinlega að leiða allt slíkt hjá mér, en stundum er þetta fólk, svo frumlegt og í aðra röndina sniðugt að maður fer ósjálfrátt að leggja við hlustir.

Nú nýverið hitti ég mann sem spurði mig af hverju Seyðisfjarðarkaupstaður kæmist upp með að kallast kaupstaður.

Hann spurði hvort ekki væri eitthvert lágmark íbúa til að rísa undir slíku nafni.

Ég sagði að þegar bærinn fékk þetta heiti var hann einn stærsti bærinn í landinu og fyrir 2 aldamótum síðan stóð til að Seyðisfjörður yrði höfuðstaður landsins.

Þessum manni þóttu þessi rök haldlítil og klén.  Íbúar væru langt undir hinu þúsund íbúa marki.

Ég gafst upp og kallaði eftir tilltögu um hvað ætti að gera.

Ekki stóð á tillögunni.

Hann sagði auðvitað á bærinn að heita SeyðisFjarðabyggð!

Skák og mát!.

Frábær tillaga, sem hér með er komið á framfæri.

Ætli Fjarðabyggðarmenn kæri     -   sig um þetta?