1. maí. Kröfur dagsins!

Lenti á morgunverðarfundi í gær og þar sameinuðust menn um kröfur dagsins:

1.  Krafan: "Við viljum hærri laun" á að vera sjálfsögð í verkalýðshreyfingunni, en ekki bannorð eins og virðist vera í dag.  Verkalýðshreyfingin á að berjast fyrir bættum kjörum launþega sinna. Hærri laun, betri menntunartækifæri, réttindamál, aðbúnaður, félagslegt umhverfi.

2.  Krafan: Við viljum atvinnu og lægri vexti á að vera setning sem allir sem láta sig verkalýðsmál einhvers varða segja á hverjum degi. Verkalýðshreyfingin á að vera andstæðingur auðmanna í landinu og heimta tafarlausa vaxtalækkun og afnám verðtryggingar.  Ekkert, ekkert, ekkert er mikilvægara fyrir félagsmenn verkalýðshrefingarinnar, til að lækka húsnæðiskostnað og auka fjárfestingar og þar með vinna gegn atvinnuleysi.

3.  Við viljum einn lífeyrissjóð fyrir alla landsmenn. Tryggt verði að þeim sjóði verði stjórnað af fulltrúum sjóðfélaga og fyrrverandi sjóðfélaga. Lífeyrisréttindi eiga að vera samræmd á alla landsmenn og greidd úr einum lífeyrissjóði.  Sá sjóður mun hafa miklu minni kostnað við yfirbyggingu, en nú er. Í núverandi lífeyriskerfi eru sjóðirnir að reyna að fá góða ávöxtun til að tryggja framtíðarréttindi sjóðfélaga sinna. En í hvað fara vextirnir? Í stjórnun, umsýslu og nú síðast í hrikalegar afskriftir vegna gjaldþrota, eins og kunnugt er. En það er ekki það stærsti gallinn við kerfið. Stærsti gallinn er að verkalýðsforkólfar sem einnig eru í lífeyrissjóðunum um allar koppagrundir, eru stuðningsmenn hávaxta og verðtryggingar. Hvað er það, annað en fáránlegt?

4.  Þjóðin á að njóta arðsins af landsins gæðum.  Rétturinn til að anda að sér hreinu lofti og drekka ómengað vatn er ekkert sjálfsagður.  Þetta er því mannréttindi sem verður að standa vörð um.  Þjóðin á að njóta arðs af landsins gæðum. Þess vegna er brýnt að löggjöf um sjávarútvegsmál, orkumál, vatnsréttindi, og önnur löggjöf um nýtingu landsgæða sem eru í almannaeigu, tryggi þjóðinni arð af eign sinni, en ekki hluta hennar eða erlendum stórfyrirtækjum.